Ասոն կերթա իրա հէռու ազգականնէրից մէկի քովը օր էդ մարդը իրա կընկա սիրողը կէղնի էդոր գանգըտիկը կըսէ տըղա մըխո կընիկըս սիրող կէնէ գէ, ղարագյոզ եզա մըսըրքէն կակալ գըտա, էսէլ կէրթամգէ Ղասաղուսուտ ըսովէլըտ կառնիս կէրթաս գէ մէր գոմը տափիս գէ, հըմը տէսար գէ ըսովէլըտ զարկէս սատկըցուս գէ գուգամ ջուղապը ես կուտակ գէ»:
Ասոն ամէն բառի վէրջում «գէ» բառն էր օկտագործում: Ասոն Ղասաղուսատէն տուն գուգա Մըխոն ու իրա կընիկը գոմը կէղնին խէլառ Արամը խաղ կապէկը.
Ասոն էկավ Մըխոն կէնէր,
Հըլը կէնէր, հըլը կէնէր:
Դիլբարի թումբանը օդիքէն կըհանէր
Համ կը հանէր, համէլ կէնէր
Էլի կէնէր, էլի կէնէր
Գեղի սոխըղները էրէխէքը երգէլով ման գուկաին: